"SÖMÜRGE ANAYASASINDA" Sömürgecinin izin verdiği kadar değişiklik !
-"Sorun sömürgecinin anayasası mı, sömürgecinin ve sermayenin varlığı ve egemenliğinin dayandığı temeller mi?"
-"sömürge anayasası"nda biçimsel değişikliklere yönelik çalışmalar sömürgecinin esas amacı olup onun seçilmiş görevli memurları da sorunun kaynağının saklanması ve gündemin başka yöne çekilmesine hizmet etmektedirler.."
-"Sorun sadece sömürgecinin anayasasının demokratikleşmesinde ve geçici 10.maddenin değiştirilmesi ile aşılamayacağı gerçeği ortadadır. Sorunun kaynağı sadece anayasa değil ,sömürgecinin ve sermayenin kendisidir..."
"Sömürgecinin izin verdiği kadar değişiklik !"
Sömürgecinin 85 anayasasının ana ve özü ortaya konduktan sonra buradaki yerli seçilmiş görevlilere yada teknik personele yazdırılması ve halkoyuna sunularak " EVET" almış olması bu anayasanın halkın iradesini yansıttığını ve sermayenin sömürgecinin egemenliğini yansıtmadığını söylemek, toplumlar tarihinin sınıflar mücadelesi tarihi olduğunu kısaca sömürge statümüzü ve sermaye düzeninde yaşadığımızı yadsımak olur....
Bu anayasanın yazılımında görev almış liberal demokrat,sosyal demokrat,demokrat kişilerin olması bu anayasayı demokratik yapmaz,yapamaz çünkü ana ilkeleri ve özü ortada duruyor..
Kısaca işgalciye sömürgeciye sermayenin egemenliğine geri adım attırılabilmesi gerekir ve bu geri adımın sonucunda yerli seçilmiş atanmış görevlilerin sömürgecinin anayasanın ana ilke ve özünü ortadan kaldırmaya yönelik çalışmalara katkı koydukları için teşekkür edilebilsin..Oysa bu görevliler bu anayasada yaptıkları değişiklikleri halka "devrim" diye yutturmaya çalışıyorlar...
Tıpkı 85 sömürge anayasasını yazanlar, katkı koyanlar arasında olan o dönemin TKP'lileri gibi....O dönemde sömürgecinin anayasasına "HAYIR" diyenlerin bugün neden "EVET" dediklerini ve savunduklarına baktığınızda 1985 deki TKP'lilerin konumundan farklı birşey göremezsiniz...
Sosyal demokratların düzenin özüne dokunmadan düzeni değiştirecekleri hayalinin tekrarıdır yaşadığımız..
Dünün TKP'sinin ve bugünün CTP'sinin "devrim" "sosyalizm" anlayışı ve sınırı düzenin sınırı ile sınırlıdır...
Sömürgecinin izin verdiği kadar kısacası...
***
1985 yılında sömürgecinin anayasasına hayır diyenlerin gerekçesi ne idi? Şimdi o gerekçeler ortadan kalktı mı? Öncelikle bunu yanıtlamalı kendine ilerici,demokrat,yurtsever devrimci komünist diyen bireyler,örgütler.....
***
Sorun sömürgecinin anayasası mı, sömürgecinin ve sermayenin varlığı ve egemenliğinin dayandığı temeller mi?
Sorun sadece sömürgecinin anayasasının demokratikleşmesinde ve geçici 10.maddenin değiştirilmesi ile aşılamayacağı gerçeği ortadadır. Sorunun kaynağı sadece anayasa değil ,sömürgecinin ve sermayenin kendisidir...
Mücadelenin esas hedefi ve gündemi sermayenin ve kontrgerilla devleti TC'nin kıbrıs'taki işgalci sömürgeci (emperyalist güçlerin ABD,AB,İngiltere vd emperyalistler le onların taşeronları tc,yunanisan) varlığının ve egemenliğinin sona erdilirilmesine yönelik olmalıdır...
Onların egemenliklerinin yazılı hale getirilmiş şekli olan ve 12 eylül darbecilerinin biçip sömürge yönetiminin yerel seçilmiş atanmış görevli memurlarına diktirdiği "sömürge anayasası"nda biçimsel değişikliklere yönelik çalışmalar sömürgecinin esas amacı olup onun seçilmiş görevli memurları da sorunun kaynağının saklanması ve gündemin başka yöne çekilmesine hizmet etmektedirler..
*******
SÖMÜRGECİNİN KARŞIMIZA ÇIKARDIKLARI VE SÖMÜRGE ANAYASASINDAKİ DEĞİŞİKLİKLER İÇİN SÖMÜRGECİDEN ÇOK EVETÇİ KESİLEN SEÇİLMİŞ GÖREVLİ MEMURLARIN PROF. DOÇ. DR. VS. OLMASI TESADÜF DEĞİLDİR...
UBPDPCTPTDP vs olması TESADÜF DEĞİLDİR!
ÇÜNKÜ SÖMÜRGECİ İŞGALCİ KONTRGERİLLA DEVLETİ TC ;
"Dolaylı SÖMÜRGE Yönetim biçiminde ,yerli siyasi önderlerden ,yüksek rütbeli sivil,polis ve asker kişilerden yararlanmaktadır.
Çeşitli yönetici tiplerin sömürge yönetiminde görev almaları ile yerli halk bir ölçüde yerli görevlileri benimsemekte ve bu görevli yöneticiler TC devleti ve Ankara Hükümetlerine bağlılık gösterdiklerinden toplulukça da örnek alınmaktadırlar.
Yerli yöneticiler aracılığıyla sömürge yönetiminin daha olumlu sonuçlar aldığı,bu yönetim biçiminde daha az çaba gerektirdiği gibi,daha az para harcanmanmaktadır.
Dolaylı yönetim biçimi aynı zamanda sömürücü ülkeninin (TC) sömürge toplumun iç sorunlarına olabildiğince direk muhatap olmaması nedeniyle oldukça yararını gördüğü yaşanan gerçeklerle bir daha gözönüne serilmiştir."
SÖMÜRGE Anayasasındaki değişiklikler için sömürgecinin seçilmiş yerel görevlileri aracılığıyla yapılmak istenen referandum ve bu referandumda "EVET" yada "HAYIR" mı yoksa sömürgecinin referandumu "BOYKOT" mu edilmeli?
Tez,antitez ve sentez......
Bu ilke yaşamın heralanında geçerli.
Önemli olan bu ilke temel kuralın uygulama alanında alınacak verilere ve kime,neye,nasıl,niçin ,neden nezaman sorularına ve yanıtlarına bağlı olarak değişeceğidir..
Peki ama burada sözedilen " tez"iniz "TC sömürge yönetiminin anayasası" mı yoksa "anayasamız" (bağımsız egemen bir devletin) mı?
Hangisini tez olarak alıyorsanız antiteziniz de senteziniz de ona göre olacak.
Ülkenin işgal altında ve sömürgeleştirildiğinden mi hareket ediliyor yoksa bu gerçeklik gözardı edilip "bağımsız" "egemen" bir devletten (burjuva anlamda) sözediliyor...
Amaç sömürgeci işgalciden kurtulmaya mı yöneliktir yoksa işgalci sömürgecinin izin verdiği kadar değişikliği kazanım olarak göstererek, onların yerli seçilmiş görevlileri olarak varlık ve egemenliğini perdelemek midir?
İşgalciye sömürgeciye geri adım attırılmış bir kazanım mıdır değişiklikler?
Sömürgecinin 85 anayasasına karşı "HAYIR" diyenlerin ÖZÜNE değil miydi "HAYIR"ı ki şimdi değişikliklerine "EVET" denmesi için bukadar çaba harcanıyor? Önce bunu açıklığa kavuşturmalılar sömürgecinin 85 anayasasına "EVET " diyenler de "HAYIR" diyenlerde..
Sömürgecinin referandumunu BOYKOT onun varlığına da egemenliğine de HAYIR demektir...Referanduma katılarak hayır diyecek olanlar bu amaçla hayır diyorlarsa gerekçeleriyle birlikte açıklamalıdırlar..
Bunu derken referanduma katılarak HAYIR oyu kulllanacak olanların "HAYIR"ının sömürgeciye işgalciye hayır olduğunu CTP nin 85 referandumundaki hayırından farklı olduğunun, olacağının bilinmesi açısından önemlidir...
Bİz BOYKOT derken aynı stratejik amacı taşıyarak HAYIR diyen diyecek olan her insanımızı arkadaşımızı dost ve yoldaşlarımızın taktiğine saygılı olduğumuzun olacağımızın da bilinmesini isteriz.. Taktiklerimiz şu yada bu nedenle farklı da olsa aynı hedefi amaçlıyorsak mücadelemizde omuz omuza yürümeye devam etmeliyiz sömürgeciye,işgale ve sömüren azınlığa karşı.
İŞGALLERE,İŞGALCİLERE,SÖMÜRGECİLERE,EMPERYALİSTLERE ,KAPİTALİZME ve onların ANAYASALARINA HAYIR DE !!!!!!
SÖMÜRGECİNİN SEÇİMİNİ DE REFERANDUMUNU DA BOYKOT ET....
Kaynaklar :
1.http://www.turkhukuksitesi.com/makale_1780.htm
2.http://www.yenicag.com.cy/yenicag/2013/09/gecici-10-madde-icin-anayasa-degisikligi-gerekmez/
3.http://bagimsizlikcephesi.blogspot.com/2012/04/kbrs-sorununa-baksmz-cozum-ve.html?spref=fb
EKLER : 1.Savunma ve İşbirliği
2.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
3.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
8 HAZIRAN 2014ALİ BİZDEN
4.Vatandaş Referandum'da Ne Yapmalı?
09/06/2014
HK
GEÇİCİ 10'UNCU MADDENİN KALDIRILMASINI İÇERMEYEN ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİNE "EVET" DEMEK
1.Savunma ve İşbirliği
Geçici Madde 10
Kıbrıs Türk halkının savunması ve iç güvenliği ile milletlerarası durum gerektirdiği sürece bu Anayasanın 117. maddesinde yer alan kurallar yürürlüğe girmez. Anayasa yürürlüğe girdiği tarihte dış ve iç güvenliğin sağlanmasında kullanılan bütün kuvvetlerle, bunlara ilişkin olarak uygulamada olan usul ve hükümlerin ve bu konularda kabul edilmiş ve edilecek işbirliği esaslarının uygulanmasına devam olunur.
Yurt Savunması ve Silahlı Kuvvetlerin Kuruluşu
Madde 117
(1) Yurt savunması, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Silahlı Kuvvetlerince sağlanır.
(2) Yurdun güvenliğinin sağlanmasından ve silahlı kuvvetlerin yurt savunmasına hazırlanmasından, Cumhuriyet Meclisine karşı Bakanlar Kurulu sorumludur.
(3) Silahlı Kuvvetler Komutanı, savaşta Başkomutanlık görevlerini Cumhurbaşkanlığı adına yerine getirir.
(4) Silahlı Kuvvetler Komutanı, Savunma Bakanının önerisi ve Bakanlar Kurulunun kararı izlerine, Cumhurbaşkanınca atanır.
(5) Savunma Bakanlığına bağlı silahlı kuvvetlerin ve bağlı komutanlıkların kuruluşu, görev, yetki ve sorumlulukları yasa ile düzenlenir.
2.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
8 HAZIRAN 2014ALİ BİZDEN
<h2>
</h2><h2>Tufan Erhürman, 8 Haziran’da
“Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde”başlıklı bir yazı yazarak,
10. Madde ile ilgili herhangi bir değişiklik içermeyen
anayasa değişikliği metnine hayır demenin
anlamsızlığını
izah etti.</h2>
Bize, referandumda hayır demenin hukuki bir sonucu olmayacağını da anlattı. Referanduma gidecek değişiklik önerileri arasında Geçici 10. Maddenin yer almayışının doğal olduğunu da açıkladı.
Erhürman’ın yazısını kopyaladım. “Evet”leri “hayır”, “hayır”ları “evet” ile değiştim. Birkaç cümle de ekledim. Sonuç Erhürman’ın meşrulaştırıp normalleştirdiği “hepimiz evet demeliyiz” fikrinin tam tersi çıktı: Hepimiz hayır demeliyiz!
Tufan Erhürman’ın kopyalayarak azacık tahrif ettiğim metni şu:
Bilindiği gibi Meclis’ten oy birliğiyle geçen Anayasa değişikliğinin içerisinde geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme yoktur. Değişikliğin Meclis’te görüşüldüğü oturumu izleyenler bunun nedenini anlamakta zorlanmaktadır. Bu oturumda, UBP ve DP-UG genel başkanları, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesine, en azından bugün için karşı olduklarını açıkça dile getirmişlerdir. Bu iki partinin milletvekilleri dışında Meclis’te toplam 24 milletvekili vardır ve herhangi bir maddeyle ilgili değişikliğin referanduma götürülmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna gereksinim duyulduğu bilinmektedir. DP-CTP Hükümet Programı’nda açıkça Anayasa’nın Geçici 10’uncu Maddesi’nin kaldırılması hususundaki resmi siyasi pozisyon, en güncel haliyle, görevdeki CTP-DP Hükümet Programı’nda yer alıyor. CTP’nin 21, TDP’nin 3 CTP hükümet ortağının ise 12 milletvekili vardır.
KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde okunup onaylanan hükümet programında yer alan Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’nin değiştirilmesi kararının altında imza ve onayı olan DP genel başkanının genel kuruldaki konuşmasında Geçici 10. Madde’nin değiştirilmesine karşı olduğunu söylemesi hükümet programına uymama kararının beyanıdır. CTP hükümet ortağının, yerel seçimlerde UBP ile işbirliğini, yasa dışı istihdamlarla ilgili tavrını hükümeti bozma nedeni olarak gördüğünü açıklamış bir parti olarak, Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi ile ilgili hükümet programına uymayacağını dile getiren ortağı ile ortaklığı bozmayı ifade etmeyi bırakın, ima bile etmemiştir. Demek ki Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi CTP açısından yerel seçimlerde sağ ittifak kurulması ihtimalinden ile daha az anlam, önem ve önceliğe sahip.
Dolayısıyla CTP’nin Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’ne verdiği anlam ve önemin doğal sonucu, Meclis’ten oy birliğiyle geçen değişiklik metninde geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamasıdır.
Bu şartlar altında Anayasa değişikliğine “evet” demenin geçici 10’uncu madde konusunda bir irade beyanı ortaya koymakla bire bir ilgisi vardır. Bir metne “hayır” demenin, o metinde hiç sözü edilmeyen bir şeye “hayır” demek anlamına geleceği nasıl düşünülebilir ki? Değişikliğe “hayır” diyenler, kuşkusuz, yalnızca metnin içerisinde yer alan maddelere “hayır” demeyeceklerdir. Bu metne “hayır” demek, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ve metinde hiç bulunmayan başka maddelere (örneğin geçici 10’uncu maddenin referanaduma sunulmamasına neden olan ikiyüzlülük, samiyetsizlik ve politik kaypaklığa) da “hayır” demek veya tüm bunlara onay vermemek anlamına gelir.
Benzer biçimde bu metne “evet” demek de, metnin içerisinde yer alan maddelere “evet” diyerek Geçici 10. Madde ile ilgili “ne var bunda, abartmayın, vesayet denen, bağımlılık denen şey eskisi kadar kötü değil, zamanla siz de alışırsınız” diyen siyasetçi aklına onay vermek anlamına gelir. Bu metne “hayır” diyenler, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ancak metinde yer almayan diğer maddelere (siyasetçilerin örneğin geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesinin önemli olmadığı ortak uzlaşısına) “hayır” demiş olacaklardır. Dolayısıyla, bu metnin reddedilmesi, şu anda yürürlükte olan Anayasa’nın tüm maddeleriyle birlikte, hiç değişmeksizin aynen yürürlükte kalmasından öte, siyasetçilerin geçici 10. Madde ile ilgili değişiklik yapılmasına zorlanması siyasi sonucunu doğuracaktır.
Demokrasi denen şey, siyasetçinin halkı temsil ettiği şeyse ve hukuk bir siyasal ürünse, yurttaşın tercihlerinin hukuki değil siyasi sonuçlar anlamlıdır.
Hülasa, itirazım var!
Standard
***
3.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
8 HAZIRAN 2014ALİ BİZDEN
Tufan Erhürman, 8 Haziran’da
“Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde”başlıklı bir yazı yazarak,
10. Madde ile ilgili herhangi bir değişiklik içermeyen
anayasa değişikliği metnine hayır demenin
anlamsızlığını
izah etti.
Bize, referandumda hayır demenin hukuki bir sonucu olmayacağını da anlattı. Referanduma gidecek değişiklik önerileri arasında Geçici 10. Maddenin yer almayışının doğal olduğunu da açıkladı.
Erhürman’ın yazısını kopyaladım. “Evet”leri “hayır”, “hayır”ları “evet” ile değiştim. Birkaç cümle de ekledim. Sonuç Erhürman’ın meşrulaştırıp normalleştirdiği “hepimiz evet demeliyiz” fikrinin tam tersi çıktı: Hepimiz hayır demeliyiz!
Tufan Erhürman’ın kopyalayarak azacık tahrif ettiğim metni şu:
Bilindiği gibi Meclis’ten oy birliğiyle geçen Anayasa değişikliğinin içerisinde geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme yoktur. Değişikliğin Meclis’te görüşüldüğü oturumu izleyenler bunun nedenini anlamakta zorlanmaktadır. Bu oturumda, UBP ve DP-UG genel başkanları, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesine, en azından bugün için karşı olduklarını açıkça dile getirmişlerdir. Bu iki partinin milletvekilleri dışında Meclis’te toplam 24 milletvekili vardır ve herhangi bir maddeyle ilgili değişikliğin referanduma götürülmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna gereksinim duyulduğu bilinmektedir. DP-CTP Hükümet Programı’nda açıkça Anayasa’nın Geçici 10’uncu Maddesi’nin kaldırılması hususundaki resmi siyasi pozisyon, en güncel haliyle, görevdeki CTP-DP Hükümet Programı’nda yer alıyor. CTP’nin 21, TDP’nin 3 CTP hükümet ortağının ise 12 milletvekili vardır.
KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde okunup onaylanan hükümet programında yer alan Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’nin değiştirilmesi kararının altında imza ve onayı olan DP genel başkanının genel kuruldaki konuşmasında Geçici 10. Madde’nin değiştirilmesine karşı olduğunu söylemesi hükümet programına uymama kararının beyanıdır. CTP hükümet ortağının, yerel seçimlerde UBP ile işbirliğini, yasa dışı istihdamlarla ilgili tavrını hükümeti bozma nedeni olarak gördüğünü açıklamış bir parti olarak, Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi ile ilgili hükümet programına uymayacağını dile getiren ortağı ile ortaklığı bozmayı ifade etmeyi bırakın, ima bile etmemiştir. Demek ki Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi CTP açısından yerel seçimlerde sağ ittifak kurulması ihtimalinden ile daha az anlam, önem ve önceliğe sahip.
Dolayısıyla CTP’nin Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’ne verdiği anlam ve önemin doğal sonucu, Meclis’ten oy birliğiyle geçen değişiklik metninde geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamasıdır.
Bu şartlar altında Anayasa değişikliğine “evet” demenin geçici 10’uncu madde konusunda bir irade beyanı ortaya koymakla bire bir ilgisi vardır. Bir metne “hayır” demenin, o metinde hiç sözü edilmeyen bir şeye “hayır” demek anlamına geleceği nasıl düşünülebilir ki? Değişikliğe “hayır” diyenler, kuşkusuz, yalnızca metnin içerisinde yer alan maddelere “hayır” demeyeceklerdir. Bu metne “hayır” demek, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ve metinde hiç bulunmayan başka maddelere (örneğin geçici 10’uncu maddenin referanaduma sunulmamasına neden olan ikiyüzlülük, samiyetsizlik ve politik kaypaklığa) da “hayır” demek veya tüm bunlara onay vermemek anlamına gelir.
Benzer biçimde bu metne “evet” demek de, metnin içerisinde yer alan maddelere “evet” diyerek Geçici 10. Madde ile ilgili “ne var bunda, abartmayın, vesayet denen, bağımlılık denen şey eskisi kadar kötü değil, zamanla siz de alışırsınız” diyen siyasetçi aklına onay vermek anlamına gelir. Bu metne “hayır” diyenler, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ancak metinde yer almayan diğer maddelere (siyasetçilerin örneğin geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesinin önemli olmadığı ortak uzlaşısına) “hayır” demiş olacaklardır. Dolayısıyla, bu metnin reddedilmesi, şu anda yürürlükte olan Anayasa’nın tüm maddeleriyle birlikte, hiç değişmeksizin aynen yürürlükte kalmasından öte, siyasetçilerin geçici 10. Madde ile ilgili değişiklik yapılmasına zorlanması siyasi sonucunu doğuracaktır.
Demokrasi denen şey, siyasetçinin halkı temsil ettiği şeyse ve hukuk bir siyasal ürünse, yurttaşın tercihlerinin hukuki değil siyasi sonuçlar anlamlıdır.
Hülasa, itirazım var!
Standard
4.Vatandaş Referandum'da Ne Yapmalı?
09/06/2014
HK
Anayasa değişikliklerin Meclis’te oy birliğiyle kabul edilmesinin ardından birçok kesimden çeşitli gerekçelerle referandumda anayasa değişikliklerine “hayır” denilmesi çağrısı yapılmaya başlandı. Bu yöndeki görüşlere ve bu görüşleri beyan edenlere saygım sonsuz. Bununla birlikte, bir yurttaş olarak bu görüşlere neden katılmadığımı da anlatmak ihtiyacı içerisindeyim. Aşağıda, bugüne kadar yapılan eleştirilerle ilgili düşüncelerimi sıralamaya çalıştım:
1. “Anayasa değişiklikleri arasında geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmadığı için bu paketi reddetmek gerekir”
Daha önce de belirttiğim gibi, Meclis’teki 50 milletvekilinden 26’sı geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir değişikliğe, en azından bugün için karşı olduklarını, mensubu oldukları siyasi partilerin liderlerinin ağzından, Meclis kürsüsünden ilan ettiler. Bunun doğal sonucu bu yönde herhangi bir değişikliğin bu pakette yer almamasıdır. Çünkü herhangi bir madde ile ilgili bir değişikliğin Meclis’ten geçip referanduma sunulabilmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna ihtiyaç vardır.
Bugünkü şartlar altında, sırf geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme içermediği için bu pakete “hayır” demenin bir süre sonra söz konusu 26 milletvekilinin de katılımıyla geçici 10’uncu maddeyi de içeren yeni bir paketi gündeme getireceğini şahsen düşünmüyorum. O halde, bugün için “hayır” demek, geçici 10’uncu maddeyi değiştirmediği gibi, Anayasa’daki herhangi bir maddeyi de değiştirmeyecektir. Benim şahsi siyasi tercihim, bu paketteki değişikliklere “evet” diyerek pakette yer alan ve bugüne kadar kimsenin herhangi bir maddesi için “bu madde yürürlükteki anayasadakinden daha kötüdür” demediği değişiklikleri yürürlüğe koyduktan sonra, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesi için tüm kesimlerle birlikte mücadele etmektir.
2. “Anayasa değişikliklerine ‘evet’ demek geçici 10’uncu maddenin Anayasadaki varlığını onaylamak demektir”
Hiçbir geçerli mantık yürütmenin, anayasayla ilgili bir değişiklik paketine “evet” demenin o pakette herhangi bir biçimde bulunmayan bir maddeye onay vermek anlamına geleceğini kanıtlayamayacağı tartışmayı gerektiremeyecek kadar açıktır.
3. “Anayasanın 90’ıncı maddesinde yapılan değişiklikle uluslararası antlaşmalara karşı Anayasa Mahkemesi’ne başvurulması engellenmiştir”
Burada bir bilgi eksikliği vardır. Yürürlükteki Anayasaya bakılırsa, uluslararası antlaşmalara karşı Anayasa Mahkemesi’ne başvurulmasının mümkün olmadığı görülecektir. Bu düzenleme değişiklikle getirilmemiştir. Şu anda yürürlükte olan anayasada vardır. Dolayısıyla değişikliğe “hayır” demenin uluslararası antlaşmalara karşı Anayasa Mahkemesine başvurulmasını sağlamayacağı açıktır.
4. “Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru hakkı yalnızca yurttaşlara tanınmıştır”
Şu anda yürürlükte olan Anayasada, kimsenin anayasa mahkemesine bireysel başvuru hakkı yoktur. Anayasa değişiklik önerilerinde bu hak “herkes”e tanınmaktaydı. Ancak, bazı siyasal partiler bu hakkın “herkes”e tanınması durumunda bu maddedeki değişikliklere oy vermeyeceklerini beyan ettiler. Bu durumda 34 oy sağlanamayacak ve madde hiç değişmeyecekti. Bunun üzerine bu hakkın hiç olmazsa “yurttaşlar”a tanınmasını sağlamak amacıyla öneri değiştirildi. Referandumda “hayır” demek Anayasanın hiç değişmemesine ve kimsenin ve dolayısıyla yurttaşların da bu hakka sahip olmamasına yol açacaktır.
5. “Yapılan değişiklikler makyajdır. Esasa dair hiçbir şey getirmemektedir”
Bu iddiayı dile getirenlere, yalnızca şunları hatırlatmak isterim:
a) 10’uncu maddede yapılan değişiklikle, uluslararası insan hakları hukukunda çok önemli bir kavram olan ve birçok uluslararası mahkeme kararında yer alan, dolayısıyla bu değişiklikle bizim mahkemelerimiz tarafından da kullanılabilir hale getirilen “insan onuru” maddede düzenlenmiştir.
b) 11’inci maddede yapılan değişiklikle, Meclisin temel hak ve özgürlükleri sınırlama yetkisi ciddi biçimde daraltılmıştır.
c) 15’inci maddede yapılan değişiklikle, ölüm cezası anayasadan çıkarılmış ve “öldürme”nin yalnızca meşru müdafaa halinde meşru olacağı düzenlenmiştir.
d) 35A maddesiyle çocuk hakları ilk kez Anayasada düzenlenmiştir.
e) 40’ıncı maddede yapılan değişiklikle çevre hakkı ciddi biçimde genişletilmiş, “herkes”e çevre davası açma hakkı tanınmış, çevreyle ilgili uluslararası belgelerde yer alan katılımcılık, kirleten öder ve önleyicilik ilkelerine anayasal temel sağlanmış, devletin tüm organları bu ilkelere uygun davranma yükümlülüğü altına sokulmuştur.
f) 70’inci maddede yapılan değişiklikle kamu görevlileri siyaset yasağına tabi olanlar listesinden çıkarılmıştır.
g) 76’ncı maddede yapılan değişiklikle dilekçe hakkı genişletilmiştir.
h) 76A maddesinde yapılan değişiklikle bilgi edinme hakkı anayasal bir hak haline getirilmiştir.
i) 81’inci maddede yapılan değişiklikle, Meclisin tatili kısaltılmış, milletvekillerinin servet beyanında bulunmamaları ve yalan beyanda bulunmaları anayasal yaptırımlara tabi kılınmıştır.
j) 84’üncü maddede yapılan değişiklikle, milletvekillerinin yasama dokunulmazlığı ciddi biçimde daraltılmış, milletvekiliyken veya daha önce suç işleyen milletvekilinin milletvekilliği devam ederken yargılanması sağlanmıştır.
k) 90’ıncı maddede yapılan değişiklikle, KKTC’nin imzaladığı tüm uluslararası antlaşmaların Meclis’te onaylanması gerekli hale getirilmiş, insan haklarına ilişkin uluslararası antlaşmalarla yasaların çatışması durumunda, hangisi insan haklarını daha fazla koruyorsa onun uygulanması sağlanmıştır.
l) 93’üncü maddede yapılan değişiklikle Meclise uygunluk bildiriminin verilmesinin Sayıştay’ın denetim yetkisini ortadan kaldırmayacağı düzenlenmiştir.
m) 114’üncü maddede yapılan değişiklikle, Ombudsmanın yetkileri artırılmış, Ombudsman re’sen harekete geçebilme, insan haklarına uygunluk denetimi yapma ve tüm idari birimleri denetleme yetkisine sahip kılınmıştır. Ayrıca bu maddede yapılan değişiklikle Ombudsmanın seçilmesinin önündeki engeller kaldırılmıştır.
n) 119’uncu maddede yapılan değişiklikle, belediye organlarının hukuka aykırı işlemleriyle, belediyeyi bütçesinin onda biri oranında zarara uğratması halinde yargı kararıyla görevden alınmasının yolu açılmıştır.
o) 122’nci maddede yapılan değişiklikle, tüzüklere, yönetmeliklere ve tüm düzenleyici işlemlere karşı dava açmak olanaklı hale getirilmiştir.
ö) 131A maddesiyle hem YÖDAK anayasal kurum haline getirilmiş, hem de üniversite özerkliği kavramı anayasal güvenceye kavuşturulmuştur.
p) 132’nci maddede yapılan değişiklikle Sayıştay özerk bir anayasal kurum haline getirilmiştir.
r) 143’üncü maddede yapılan değişiklikle Yüksek Mahkemedeki yargıç sayısının yasayla artırılmasının ve yargıda uzmanlaşmanın önü açılmıştır.
s) 144’üncü maddede yapılan değişiklikle yurttaşlara insan haklarının ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa Mahkemesi’ne başvurma olanağı tanınmış, ayrıca yanlış mahkemede dava açtığı gerekçesiyle davacının dava açma hakkını kaybetmesi engellenmiştir.
ş) 151’inci maddede yapılan değişiklikle, olağanüstü kanun yolları ilk kez tanınmış, KKTC mahkum olduktan sonra Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde dava kazanan kişinin KKTC’de yeniden yargılanmasının önü açılmıştır.
t) 152’nci maddede yapılan değişiklikle, yurttaşların idareye karşı dava açması kolaylaştırılmış ve idari yargıdaki davaların, bu alanda uzman mahkemelerce çok daha hızlı bir biçimde sonuçlandırılmasının önü açılmıştır.
Özetlenen bu değişikliklerin makyaj niteliğinde olup olmadığı okuyucunun takdirine bırakılmıştır.
6. “Bu değişiklikler için Anayasa değişikliğine gerek yoktu. Bunlar yasayla da yapılabilirdi”
Bu iddiayla ilgili olarak sadece şunu söyleyeceğim: 10, 11, 15, 40, 70, 81, 84, 90, 93, 114, 119, 122, 131A, 132, 143, 144, 151 ve 152’nci maddede yapılan değişikliklerin yasayla yapılması hukuken asla mümkün değildir.
****************************************************************************
GEÇİCİ 10'UNCU MADDENİN KALDIRILMASINI İÇERMEYEN ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİNE "EVET" DEMEK
1985 Anayasası Halkoylamasına sunulduğunda, başta CTP olmak üzere, birçok sendika ve sivil toplum örgütü, Geçici 10'uncu madde nedeniyle, Anayasaya hayır oyu vermişti.
Görüyorum ki, CTP dışında "Hayır"cı cephenin bir kısmı,
• Anayasanın parça parça da olsa demokratikleştirilmesi;
• Hak ve özgürlüklerin yasayla dahi olsa sınırlandırılmasında, çağdaş ölçütlerin gözetilmesi zorunluluğunun kurallaştırılması;Ü
• Hak ve özgürlüklerin geliştirilmesi ve çocuk hakları gibi yeni hak ve özgürlüklerle genişletilmesi;
• Bilgi Edinme Hakkının Anayasal bir hak olarak güçlendirilmesi,
• Dilekçe Hakkına yeni boyut kazandırılması;
• Yerel Yönetim Organlarının hukuka aykırı işlemler nedeniyle sorumluluğunun Anayasal çerçevede somutlanması;
• Hak ihlallerinde yurttaşların Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru haklarının tanınması;
• Sayıştay ve Ombudsman gibi Bağımsız Kurumların güçlendirilmesi ve etkili işlerliğe kavuşturulması;,
• Milletvekillerinin, (eşlerinin ve velayetleri altındaki çocuklarının mal varlıklarını kapsayacak biçimde) mal bildiriminde bulunmalarının Anayasal bir zorunluluk haline getirilmesi;
• Milletvekili sorıumsuzluğunun Meclisteki oy ve sözlerle sınırlandırılması ve dokunulmazlığın tutuklanma, yargılanma ve cezalandırma açısından yeni esaslara bağlanması;
• Yönetimin işlem, ihmal ve eylemlerine karşı, tazminat isteme hakkı dahil, idari işlem veya eylem veya ihmalle ciddi ve makul ilgisi olanların, ilk derece mahkemesi olarak idare mahkemlerinde dava açılmasının olanaklı kılınmas;
• Çocuk Mahkemeleri ile iş mahkemeleri gibi özel ihtisas mahkemelerin kurulmasına, Anayasal dayanak yaratılması;
yönündeki değişiklikleri, belki de okuma ve sağduyulu bir biçimde değerlendirme gereği de duymayarak ve Anayasaların değiştirilmesinin, özellikle bizim Anayasamız gibi değiştirilebilmesi için özel çoğunluklar arayan katı olarak nitelendirilen bir Anayasanın değiştirilmesinin hiç te kolay olmadığı gerçeğini tümden gözardı ederek, yapılanların hiçbir değeri yokmuş gibi ellerinin tersi ile itmeye hazırlanıyor.
Dünün “hayır’ını boyunlarında değerli bir mücevherat gibi, büyük bir kıskançlıkla ve de korumacılık duygusuyla taşıyorlar sanki. Bugün “Evet” derlerse, dünün “Hayır”’ına ihanet edeceklermiş gibi bir duygu ve bir hesaplaşma sendromuna girmişler gibi.
Bir an için diyelim ki Anayasada başkaca bir değişiklilk yapılmadan, Geçici 10’uncu madde kaldırıldı. Ülkede uygulanmakta olan Askeri ve İdari Vesayet buharlaşacakmı, yok mu olacak. Kendiliğinden ortadan kalkacak mı, bir başka deyişle, Geçici 10’uncu maddenin kalkmasıyla ülke kendiliğinden demokratikleşecek ve ülkede yaşanan hukuksuzluklar, kayırmacılık üstüne kurulmuş Devlet yönetimi anlayışı, yerini kamucu ve eşitlikçi bir yönetim yapısına mı bırakacak.
1985 Anayasasının hazırlanmasında Anayasa Komitesinde görevli bir Hukukçu olarak yoğun bir emek harcamıştım. Beğendiğim, önemsediğim maddeler, beğenmediklerimden, içselleştiremediklerimden hayli çoktu. Ama iş Geçici 10’uncu maddeye gelip dayanınca, Barışa kadar, Garantör Türkiye’nin yalnızca dış güvenliğimizi değil de , iç güvenliğimizi de üstlenmesini ve polisin de askeri otorite tarafından yönetilmesine kapılar açan düzenlemeleri içime sindirmediğiminden, ben de , uzun bir iç hesaplaşmadan sonra, tepkisel bir davranışla, Geçici 10’unc maddenin varlığını gerekçe göstererek Anayasaya “Hayır” oyu kullanmıştım.
Şimdi, Geçici 10’uncu maddeyi kaldırmadığı için, önümüzdeki Anayasa Değişikliklerine EVET demekle, Dünkü HAYIR”ıma , bir başka deyişle kendi kendime ihanet etmiş mi olacağım.
Öyle zannederim ki, Gecici 10’uncu maddenin kaldırılması ve vesayet rejiminden kurtulma yönünde mücadeleyi kararlılıkla sürdürmek ve Barış sürecine katkı koymak yanında, Devlet aygıtının işleyişini temellendiren ve Yöneticileri sınırlandıran, yurttaşlarına ayırımsız hizmeti öngören VE DEVLETİ, HER YURTTAŞIN İNSANCA YAŞAMA OLANAKLARINA KAVUŞTURULMASI YÖNÜNDE EKONOMİK VE SOSYAL HER TÜRLÜ ÖNLEMİ ALMAKLA ÖDEVLİ KILAN mevcut Anayasayı, daha da demokratik bir yapıya kavuşturmak kaçınılmazdır.
Bilmeliyiz ki bu ülkede BARIŞ olmadıkça, Geçici 10’uncu maddeyi de kaldırsak, Vesayet Rejiminden kurtulmamız pek kolay olmayacaktır. Bu rejimi, Anayasal kurallarla sınırlandırmak ve demokratik işleyişe zorlamak hepimizin boynunun borcu olsa gerek.
O nedenle ben çağrımı yineliyorum.
ANAYASA DEĞİŞİKLİK PAKETİNE EVET.
"SÖMÜRGE ANAYASASINDA" Sömürgecinin izin verdiği kadar değişiklik !
-"Sorun sömürgecinin anayasası mı, sömürgecinin ve sermayenin varlığı ve egemenliğinin dayandığı temeller mi?"
-"sömürge anayasası"nda biçimsel değişikliklere yönelik çalışmalar sömürgecinin esas amacı olup onun seçilmiş görevli memurları da sorunun kaynağının saklanması ve gündemin başka yöne çekilmesine hizmet etmektedirler.."
-"Sorun sadece sömürgecinin anayasasının demokratikleşmesinde ve geçici 10.maddenin değiştirilmesi ile aşılamayacağı gerçeği ortadadır. Sorunun kaynağı sadece anayasa değil ,sömürgecinin ve sermayenin kendisidir..."
"Sömürgecinin izin verdiği kadar değişiklik !"
Sömürgecinin 85 anayasasının ana ve özü ortaya konduktan sonra buradaki yerli seçilmiş görevlilere yada teknik personele yazdırılması ve halkoyuna sunularak " EVET" almış olması bu anayasanın halkın iradesini yansıttığını ve sermayenin sömürgecinin egemenliğini yansıtmadığını söylemek, toplumlar tarihinin sınıflar mücadelesi tarihi olduğunu kısaca sömürge statümüzü ve sermaye düzeninde yaşadığımızı yadsımak olur....
Bu anayasanın yazılımında görev almış liberal demokrat,sosyal demokrat,demokrat kişilerin olması bu anayasayı demokratik yapmaz,yapamaz çünkü ana ilkeleri ve özü ortada duruyor..
Kısaca işgalciye sömürgeciye sermayenin egemenliğine geri adım attırılabilmesi gerekir ve bu geri adımın sonucunda yerli seçilmiş atanmış görevlilerin sömürgecinin anayasanın ana ilke ve özünü ortadan kaldırmaya yönelik çalışmalara katkı koydukları için teşekkür edilebilsin..Oysa bu görevliler bu anayasada yaptıkları değişiklikleri halka "devrim" diye yutturmaya çalışıyorlar...
Tıpkı 85 sömürge anayasasını yazanlar, katkı koyanlar arasında olan o dönemin TKP'lileri gibi....O dönemde sömürgecinin anayasasına "HAYIR" diyenlerin bugün neden "EVET" dediklerini ve savunduklarına baktığınızda 1985 deki TKP'lilerin konumundan farklı birşey göremezsiniz...
Sosyal demokratların düzenin özüne dokunmadan düzeni değiştirecekleri hayalinin tekrarıdır yaşadığımız..
Dünün TKP'sinin ve bugünün CTP'sinin "devrim" "sosyalizm" anlayışı ve sınırı düzenin sınırı ile sınırlıdır...
Sömürgecinin izin verdiği kadar kısacası...
***
1985 yılında sömürgecinin anayasasına hayır diyenlerin gerekçesi ne idi? Şimdi o gerekçeler ortadan kalktı mı? Öncelikle bunu yanıtlamalı kendine ilerici,demokrat,yurtsever devrimci komünist diyen bireyler,örgütler.....Sorun sömürgecinin anayasası mı, sömürgecinin ve sermayenin varlığı ve egemenliğinin dayandığı temeller mi?
Sorun sadece sömürgecinin anayasasının demokratikleşmesinde ve geçici 10.maddenin değiştirilmesi ile aşılamayacağı gerçeği ortadadır. Sorunun kaynağı sadece anayasa değil ,sömürgecinin ve sermayenin kendisidir...
Mücadelenin esas hedefi ve gündemi sermayenin ve kontrgerilla devleti TC'nin kıbrıs'taki işgalci sömürgeci (emperyalist güçlerin ABD,AB,İngiltere vd emperyalistler le onların taşeronları tc,yunanisan) varlığının ve egemenliğinin sona erdilirilmesine yönelik olmalıdır...
Onların egemenliklerinin yazılı hale getirilmiş şekli olan ve 12 eylül darbecilerinin biçip sömürge yönetiminin yerel seçilmiş atanmış görevli memurlarına diktirdiği "sömürge anayasası"nda biçimsel değişikliklere yönelik çalışmalar sömürgecinin esas amacı olup onun seçilmiş görevli memurları da sorunun kaynağının saklanması ve gündemin başka yöne çekilmesine hizmet etmektedirler..
*******
SÖMÜRGECİNİN KARŞIMIZA ÇIKARDIKLARI VE SÖMÜRGE ANAYASASINDAKİ DEĞİŞİKLİKLER İÇİN SÖMÜRGECİDEN ÇOK EVETÇİ KESİLEN SEÇİLMİŞ GÖREVLİ MEMURLARIN PROF. DOÇ. DR. VS. OLMASI TESADÜF DEĞİLDİR...
UBPDPCTPTDP vs olması TESADÜF DEĞİLDİR!
ÇÜNKÜ SÖMÜRGECİ İŞGALCİ KONTRGERİLLA DEVLETİ TC ;
"Dolaylı SÖMÜRGE Yönetim biçiminde ,yerli siyasi önderlerden ,yüksek rütbeli sivil,polis ve asker kişilerden yararlanmaktadır.
Çeşitli yönetici tiplerin sömürge yönetiminde görev almaları ile yerli halk bir ölçüde yerli görevlileri benimsemekte ve bu görevli yöneticiler TC devleti ve Ankara Hükümetlerine bağlılık gösterdiklerinden toplulukça da örnek alınmaktadırlar.
Yerli yöneticiler aracılığıyla sömürge yönetiminin daha olumlu sonuçlar aldığı,bu yönetim biçiminde daha az çaba gerektirdiği gibi,daha az para harcanmanmaktadır.
Dolaylı yönetim biçimi aynı zamanda sömürücü ülkeninin (TC) sömürge toplumun iç sorunlarına olabildiğince direk muhatap olmaması nedeniyle oldukça yararını gördüğü yaşanan gerçeklerle bir daha gözönüne serilmiştir."
SÖMÜRGE Anayasasındaki değişiklikler için sömürgecinin seçilmiş yerel görevlileri aracılığıyla yapılmak istenen referandum ve bu referandumda "EVET" yada "HAYIR" mı yoksa sömürgecinin referandumu "BOYKOT" mu edilmeli?
Tez,antitez ve sentez......
Bu ilke yaşamın heralanında geçerli.
Önemli olan bu ilke temel kuralın uygulama alanında alınacak verilere ve kime,neye,nasıl,niçin ,neden nezaman sorularına ve yanıtlarına bağlı olarak değişeceğidir..
Peki ama burada sözedilen " tez"iniz "TC sömürge yönetiminin anayasası" mı yoksa "anayasamız" (bağımsız egemen bir devletin) mı?
Hangisini tez olarak alıyorsanız antiteziniz de senteziniz de ona göre olacak.
Ülkenin işgal altında ve sömürgeleştirildiğinden mi hareket ediliyor yoksa bu gerçeklik gözardı edilip "bağımsız" "egemen" bir devletten (burjuva anlamda) sözediliyor...
Amaç sömürgeci işgalciden kurtulmaya mı yöneliktir yoksa işgalci sömürgecinin izin verdiği kadar değişikliği kazanım olarak göstererek, onların yerli seçilmiş görevlileri olarak varlık ve egemenliğini perdelemek midir?
İşgalciye sömürgeciye geri adım attırılmış bir kazanım mıdır değişiklikler?
Sömürgecinin 85 anayasasına karşı "HAYIR" diyenlerin ÖZÜNE değil miydi "HAYIR"ı ki şimdi değişikliklerine "EVET" denmesi için bukadar çaba harcanıyor? Önce bunu açıklığa kavuşturmalılar sömürgecinin 85 anayasasına "EVET " diyenler de "HAYIR" diyenlerde..
Sömürgecinin referandumunu BOYKOT onun varlığına da egemenliğine de HAYIR demektir...Referanduma katılarak hayır diyecek olanlar bu amaçla hayır diyorlarsa gerekçeleriyle birlikte açıklamalıdırlar..
Bunu derken referanduma katılarak HAYIR oyu kulllanacak olanların "HAYIR"ının sömürgeciye işgalciye hayır olduğunu CTP nin 85 referandumundaki hayırından farklı olduğunun, olacağının bilinmesi açısından önemlidir...
Bİz BOYKOT derken aynı stratejik amacı taşıyarak HAYIR diyen diyecek olan her insanımızı arkadaşımızı dost ve yoldaşlarımızın taktiğine saygılı olduğumuzun olacağımızın da bilinmesini isteriz.. Taktiklerimiz şu yada bu nedenle farklı da olsa aynı hedefi amaçlıyorsak mücadelemizde omuz omuza yürümeye devam etmeliyiz sömürgeciye,işgale ve sömüren azınlığa karşı.
İŞGALLERE,İŞGALCİLERE,SÖMÜRGECİLERE,EMPERYALİSTLERE ,KAPİTALİZME ve onların ANAYASALARINA HAYIR DE !!!!!!
SÖMÜRGECİNİN SEÇİMİNİ DE REFERANDUMUNU DA BOYKOT ET....
Kaynaklar :
1.http://www.turkhukuksitesi.com/makale_1780.htm
2.http://www.yenicag.com.cy/yenicag/2013/09/gecici-10-madde-icin-anayasa-degisikligi-gerekmez/
3.http://bagimsizlikcephesi.blogspot.com/2012/04/kbrs-sorununa-baksmz-cozum-ve.html?spref=fb
EKLER : 1.Savunma ve İşbirliği
2.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
3.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
8 HAZIRAN 2014ALİ BİZDEN4.Vatandaş Referandum'da Ne Yapmalı?
09/06/2014
HK
GEÇİCİ 10'UNCU MADDENİN KALDIRILMASINI İÇERMEYEN ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİNE "EVET" DEMEK
1.Savunma ve İşbirliğiGeçici Madde 10
Kıbrıs Türk halkının savunması ve iç güvenliği ile milletlerarası durum gerektirdiği sürece bu Anayasanın 117. maddesinde yer alan kurallar yürürlüğe girmez. Anayasa yürürlüğe girdiği tarihte dış ve iç güvenliğin sağlanmasında kullanılan bütün kuvvetlerle, bunlara ilişkin olarak uygulamada olan usul ve hükümlerin ve bu konularda kabul edilmiş ve edilecek işbirliği esaslarının uygulanmasına devam olunur.
Yurt Savunması ve Silahlı Kuvvetlerin Kuruluşu
Madde 117
(1) Yurt savunması, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Silahlı Kuvvetlerince sağlanır.
(2) Yurdun güvenliğinin sağlanmasından ve silahlı kuvvetlerin yurt savunmasına hazırlanmasından, Cumhuriyet Meclisine karşı Bakanlar Kurulu sorumludur.
(3) Silahlı Kuvvetler Komutanı, savaşta Başkomutanlık görevlerini Cumhurbaşkanlığı adına yerine getirir.
(4) Silahlı Kuvvetler Komutanı, Savunma Bakanının önerisi ve Bakanlar Kurulunun kararı izlerine, Cumhurbaşkanınca atanır.
(5) Savunma Bakanlığına bağlı silahlı kuvvetlerin ve bağlı komutanlıkların kuruluşu, görev, yetki ve sorumlulukları yasa ile düzenlenir.
2.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
8 HAZIRAN 2014ALİ BİZDEN
<h2>
</h2><h2>Tufan Erhürman, 8 Haziran’da
“Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde”başlıklı bir yazı yazarak,
10. Madde ile ilgili herhangi bir değişiklik içermeyen
anayasa değişikliği metnine hayır demenin
anlamsızlığını
izah etti.</h2>
Bize, referandumda hayır demenin hukuki bir sonucu olmayacağını da anlattı. Referanduma gidecek değişiklik önerileri arasında Geçici 10. Maddenin yer almayışının doğal olduğunu da açıkladı.
Erhürman’ın yazısını kopyaladım. “Evet”leri “hayır”, “hayır”ları “evet” ile değiştim. Birkaç cümle de ekledim. Sonuç Erhürman’ın meşrulaştırıp normalleştirdiği “hepimiz evet demeliyiz” fikrinin tam tersi çıktı: Hepimiz hayır demeliyiz!
Tufan Erhürman’ın kopyalayarak azacık tahrif ettiğim metni şu:
Bilindiği gibi Meclis’ten oy birliğiyle geçen Anayasa değişikliğinin içerisinde geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme yoktur. Değişikliğin Meclis’te görüşüldüğü oturumu izleyenler bunun nedenini anlamakta zorlanmaktadır. Bu oturumda, UBP ve DP-UG genel başkanları, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesine, en azından bugün için karşı olduklarını açıkça dile getirmişlerdir. Bu iki partinin milletvekilleri dışında Meclis’te toplam 24 milletvekili vardır ve herhangi bir maddeyle ilgili değişikliğin referanduma götürülmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna gereksinim duyulduğu bilinmektedir. DP-CTP Hükümet Programı’nda açıkça Anayasa’nın Geçici 10’uncu Maddesi’nin kaldırılması hususundaki resmi siyasi pozisyon, en güncel haliyle, görevdeki CTP-DP Hükümet Programı’nda yer alıyor. CTP’nin 21, TDP’nin 3 CTP hükümet ortağının ise 12 milletvekili vardır.
KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde okunup onaylanan hükümet programında yer alan Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’nin değiştirilmesi kararının altında imza ve onayı olan DP genel başkanının genel kuruldaki konuşmasında Geçici 10. Madde’nin değiştirilmesine karşı olduğunu söylemesi hükümet programına uymama kararının beyanıdır. CTP hükümet ortağının, yerel seçimlerde UBP ile işbirliğini, yasa dışı istihdamlarla ilgili tavrını hükümeti bozma nedeni olarak gördüğünü açıklamış bir parti olarak, Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi ile ilgili hükümet programına uymayacağını dile getiren ortağı ile ortaklığı bozmayı ifade etmeyi bırakın, ima bile etmemiştir. Demek ki Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi CTP açısından yerel seçimlerde sağ ittifak kurulması ihtimalinden ile daha az anlam, önem ve önceliğe sahip.
Dolayısıyla CTP’nin Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’ne verdiği anlam ve önemin doğal sonucu, Meclis’ten oy birliğiyle geçen değişiklik metninde geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamasıdır.
Bu şartlar altında Anayasa değişikliğine “evet” demenin geçici 10’uncu madde konusunda bir irade beyanı ortaya koymakla bire bir ilgisi vardır. Bir metne “hayır” demenin, o metinde hiç sözü edilmeyen bir şeye “hayır” demek anlamına geleceği nasıl düşünülebilir ki? Değişikliğe “hayır” diyenler, kuşkusuz, yalnızca metnin içerisinde yer alan maddelere “hayır” demeyeceklerdir. Bu metne “hayır” demek, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ve metinde hiç bulunmayan başka maddelere (örneğin geçici 10’uncu maddenin referanaduma sunulmamasına neden olan ikiyüzlülük, samiyetsizlik ve politik kaypaklığa) da “hayır” demek veya tüm bunlara onay vermemek anlamına gelir.
Benzer biçimde bu metne “evet” demek de, metnin içerisinde yer alan maddelere “evet” diyerek Geçici 10. Madde ile ilgili “ne var bunda, abartmayın, vesayet denen, bağımlılık denen şey eskisi kadar kötü değil, zamanla siz de alışırsınız” diyen siyasetçi aklına onay vermek anlamına gelir. Bu metne “hayır” diyenler, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ancak metinde yer almayan diğer maddelere (siyasetçilerin örneğin geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesinin önemli olmadığı ortak uzlaşısına) “hayır” demiş olacaklardır. Dolayısıyla, bu metnin reddedilmesi, şu anda yürürlükte olan Anayasa’nın tüm maddeleriyle birlikte, hiç değişmeksizin aynen yürürlükte kalmasından öte, siyasetçilerin geçici 10. Madde ile ilgili değişiklik yapılmasına zorlanması siyasi sonucunu doğuracaktır.
Demokrasi denen şey, siyasetçinin halkı temsil ettiği şeyse ve hukuk bir siyasal ürünse, yurttaşın tercihlerinin hukuki değil siyasi sonuçlar anlamlıdır.
Hülasa, itirazım var!
Standard
<h2>
</h2><h2>Tufan Erhürman, 8 Haziran’da
“Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde”başlıklı bir yazı yazarak,
10. Madde ile ilgili herhangi bir değişiklik içermeyen
anayasa değişikliği metnine hayır demenin
anlamsızlığını
izah etti.</h2>
Bize, referandumda hayır demenin hukuki bir sonucu olmayacağını da anlattı. Referanduma gidecek değişiklik önerileri arasında Geçici 10. Maddenin yer almayışının doğal olduğunu da açıkladı.
Erhürman’ın yazısını kopyaladım. “Evet”leri “hayır”, “hayır”ları “evet” ile değiştim. Birkaç cümle de ekledim. Sonuç Erhürman’ın meşrulaştırıp normalleştirdiği “hepimiz evet demeliyiz” fikrinin tam tersi çıktı: Hepimiz hayır demeliyiz!
Tufan Erhürman’ın kopyalayarak azacık tahrif ettiğim metni şu:
Bilindiği gibi Meclis’ten oy birliğiyle geçen Anayasa değişikliğinin içerisinde geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme yoktur. Değişikliğin Meclis’te görüşüldüğü oturumu izleyenler bunun nedenini anlamakta zorlanmaktadır. Bu oturumda, UBP ve DP-UG genel başkanları, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesine, en azından bugün için karşı olduklarını açıkça dile getirmişlerdir. Bu iki partinin milletvekilleri dışında Meclis’te toplam 24 milletvekili vardır ve herhangi bir maddeyle ilgili değişikliğin referanduma götürülmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna gereksinim duyulduğu bilinmektedir. DP-CTP Hükümet Programı’nda açıkça Anayasa’nın Geçici 10’uncu Maddesi’nin kaldırılması hususundaki resmi siyasi pozisyon, en güncel haliyle, görevdeki CTP-DP Hükümet Programı’nda yer alıyor. CTP’nin 21, TDP’nin 3 CTP hükümet ortağının ise 12 milletvekili vardır.
KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde okunup onaylanan hükümet programında yer alan Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’nin değiştirilmesi kararının altında imza ve onayı olan DP genel başkanının genel kuruldaki konuşmasında Geçici 10. Madde’nin değiştirilmesine karşı olduğunu söylemesi hükümet programına uymama kararının beyanıdır. CTP hükümet ortağının, yerel seçimlerde UBP ile işbirliğini, yasa dışı istihdamlarla ilgili tavrını hükümeti bozma nedeni olarak gördüğünü açıklamış bir parti olarak, Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi ile ilgili hükümet programına uymayacağını dile getiren ortağı ile ortaklığı bozmayı ifade etmeyi bırakın, ima bile etmemiştir. Demek ki Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi CTP açısından yerel seçimlerde sağ ittifak kurulması ihtimalinden ile daha az anlam, önem ve önceliğe sahip.
Dolayısıyla CTP’nin Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’ne verdiği anlam ve önemin doğal sonucu, Meclis’ten oy birliğiyle geçen değişiklik metninde geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamasıdır.
Bu şartlar altında Anayasa değişikliğine “evet” demenin geçici 10’uncu madde konusunda bir irade beyanı ortaya koymakla bire bir ilgisi vardır. Bir metne “hayır” demenin, o metinde hiç sözü edilmeyen bir şeye “hayır” demek anlamına geleceği nasıl düşünülebilir ki? Değişikliğe “hayır” diyenler, kuşkusuz, yalnızca metnin içerisinde yer alan maddelere “hayır” demeyeceklerdir. Bu metne “hayır” demek, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ve metinde hiç bulunmayan başka maddelere (örneğin geçici 10’uncu maddenin referanaduma sunulmamasına neden olan ikiyüzlülük, samiyetsizlik ve politik kaypaklığa) da “hayır” demek veya tüm bunlara onay vermemek anlamına gelir.
Benzer biçimde bu metne “evet” demek de, metnin içerisinde yer alan maddelere “evet” diyerek Geçici 10. Madde ile ilgili “ne var bunda, abartmayın, vesayet denen, bağımlılık denen şey eskisi kadar kötü değil, zamanla siz de alışırsınız” diyen siyasetçi aklına onay vermek anlamına gelir. Bu metne “hayır” diyenler, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ancak metinde yer almayan diğer maddelere (siyasetçilerin örneğin geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesinin önemli olmadığı ortak uzlaşısına) “hayır” demiş olacaklardır. Dolayısıyla, bu metnin reddedilmesi, şu anda yürürlükte olan Anayasa’nın tüm maddeleriyle birlikte, hiç değişmeksizin aynen yürürlükte kalmasından öte, siyasetçilerin geçici 10. Madde ile ilgili değişiklik yapılmasına zorlanması siyasi sonucunu doğuracaktır.
Demokrasi denen şey, siyasetçinin halkı temsil ettiği şeyse ve hukuk bir siyasal ürünse, yurttaşın tercihlerinin hukuki değil siyasi sonuçlar anlamlıdır.
Hülasa, itirazım var!
Standard</h2><h2>Tufan Erhürman, 8 Haziran’da
“Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde”başlıklı bir yazı yazarak,
10. Madde ile ilgili herhangi bir değişiklik içermeyen
anayasa değişikliği metnine hayır demenin
anlamsızlığını
izah etti.</h2>
Bize, referandumda hayır demenin hukuki bir sonucu olmayacağını da anlattı. Referanduma gidecek değişiklik önerileri arasında Geçici 10. Maddenin yer almayışının doğal olduğunu da açıkladı.
Erhürman’ın yazısını kopyaladım. “Evet”leri “hayır”, “hayır”ları “evet” ile değiştim. Birkaç cümle de ekledim. Sonuç Erhürman’ın meşrulaştırıp normalleştirdiği “hepimiz evet demeliyiz” fikrinin tam tersi çıktı: Hepimiz hayır demeliyiz!
Tufan Erhürman’ın kopyalayarak azacık tahrif ettiğim metni şu:
Bilindiği gibi Meclis’ten oy birliğiyle geçen Anayasa değişikliğinin içerisinde geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme yoktur. Değişikliğin Meclis’te görüşüldüğü oturumu izleyenler bunun nedenini anlamakta zorlanmaktadır. Bu oturumda, UBP ve DP-UG genel başkanları, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesine, en azından bugün için karşı olduklarını açıkça dile getirmişlerdir. Bu iki partinin milletvekilleri dışında Meclis’te toplam 24 milletvekili vardır ve herhangi bir maddeyle ilgili değişikliğin referanduma götürülmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna gereksinim duyulduğu bilinmektedir. DP-CTP Hükümet Programı’nda açıkça Anayasa’nın Geçici 10’uncu Maddesi’nin kaldırılması hususundaki resmi siyasi pozisyon, en güncel haliyle, görevdeki CTP-DP Hükümet Programı’nda yer alıyor. CTP’nin 21, TDP’nin 3 CTP hükümet ortağının ise 12 milletvekili vardır.
KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde okunup onaylanan hükümet programında yer alan Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’nin değiştirilmesi kararının altında imza ve onayı olan DP genel başkanının genel kuruldaki konuşmasında Geçici 10. Madde’nin değiştirilmesine karşı olduğunu söylemesi hükümet programına uymama kararının beyanıdır. CTP hükümet ortağının, yerel seçimlerde UBP ile işbirliğini, yasa dışı istihdamlarla ilgili tavrını hükümeti bozma nedeni olarak gördüğünü açıklamış bir parti olarak, Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi ile ilgili hükümet programına uymayacağını dile getiren ortağı ile ortaklığı bozmayı ifade etmeyi bırakın, ima bile etmemiştir. Demek ki Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi CTP açısından yerel seçimlerde sağ ittifak kurulması ihtimalinden ile daha az anlam, önem ve önceliğe sahip.
Dolayısıyla CTP’nin Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’ne verdiği anlam ve önemin doğal sonucu, Meclis’ten oy birliğiyle geçen değişiklik metninde geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamasıdır.
Bu şartlar altında Anayasa değişikliğine “evet” demenin geçici 10’uncu madde konusunda bir irade beyanı ortaya koymakla bire bir ilgisi vardır. Bir metne “hayır” demenin, o metinde hiç sözü edilmeyen bir şeye “hayır” demek anlamına geleceği nasıl düşünülebilir ki? Değişikliğe “hayır” diyenler, kuşkusuz, yalnızca metnin içerisinde yer alan maddelere “hayır” demeyeceklerdir. Bu metne “hayır” demek, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ve metinde hiç bulunmayan başka maddelere (örneğin geçici 10’uncu maddenin referanaduma sunulmamasına neden olan ikiyüzlülük, samiyetsizlik ve politik kaypaklığa) da “hayır” demek veya tüm bunlara onay vermemek anlamına gelir.
Benzer biçimde bu metne “evet” demek de, metnin içerisinde yer alan maddelere “evet” diyerek Geçici 10. Madde ile ilgili “ne var bunda, abartmayın, vesayet denen, bağımlılık denen şey eskisi kadar kötü değil, zamanla siz de alışırsınız” diyen siyasetçi aklına onay vermek anlamına gelir. Bu metne “hayır” diyenler, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ancak metinde yer almayan diğer maddelere (siyasetçilerin örneğin geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesinin önemli olmadığı ortak uzlaşısına) “hayır” demiş olacaklardır. Dolayısıyla, bu metnin reddedilmesi, şu anda yürürlükte olan Anayasa’nın tüm maddeleriyle birlikte, hiç değişmeksizin aynen yürürlükte kalmasından öte, siyasetçilerin geçici 10. Madde ile ilgili değişiklik yapılmasına zorlanması siyasi sonucunu doğuracaktır.
Demokrasi denen şey, siyasetçinin halkı temsil ettiği şeyse ve hukuk bir siyasal ürünse, yurttaşın tercihlerinin hukuki değil siyasi sonuçlar anlamlıdır.
Hülasa, itirazım var!
***
3.Tufan Erhürman’ın Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde yorumunun tersi
8 HAZIRAN 2014ALİ BİZDEN
Tufan Erhürman, 8 Haziran’da
“Anayasa Değişikliği ve Geçici 10’uncu Madde”başlıklı bir yazı yazarak,
10. Madde ile ilgili herhangi bir değişiklik içermeyen
anayasa değişikliği metnine hayır demenin
anlamsızlığını
izah etti.
Bize, referandumda hayır demenin hukuki bir sonucu olmayacağını da anlattı. Referanduma gidecek değişiklik önerileri arasında Geçici 10. Maddenin yer almayışının doğal olduğunu da açıkladı.
Erhürman’ın yazısını kopyaladım. “Evet”leri “hayır”, “hayır”ları “evet” ile değiştim. Birkaç cümle de ekledim. Sonuç Erhürman’ın meşrulaştırıp normalleştirdiği “hepimiz evet demeliyiz” fikrinin tam tersi çıktı: Hepimiz hayır demeliyiz!
Tufan Erhürman’ın kopyalayarak azacık tahrif ettiğim metni şu:
Bilindiği gibi Meclis’ten oy birliğiyle geçen Anayasa değişikliğinin içerisinde geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme yoktur. Değişikliğin Meclis’te görüşüldüğü oturumu izleyenler bunun nedenini anlamakta zorlanmaktadır. Bu oturumda, UBP ve DP-UG genel başkanları, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesine, en azından bugün için karşı olduklarını açıkça dile getirmişlerdir. Bu iki partinin milletvekilleri dışında Meclis’te toplam 24 milletvekili vardır ve herhangi bir maddeyle ilgili değişikliğin referanduma götürülmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna gereksinim duyulduğu bilinmektedir. DP-CTP Hükümet Programı’nda açıkça Anayasa’nın Geçici 10’uncu Maddesi’nin kaldırılması hususundaki resmi siyasi pozisyon, en güncel haliyle, görevdeki CTP-DP Hükümet Programı’nda yer alıyor. CTP’nin 21, TDP’nin 3 CTP hükümet ortağının ise 12 milletvekili vardır.
KKTC Cumhuriyet Meclisi’nde okunup onaylanan hükümet programında yer alan Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’nin değiştirilmesi kararının altında imza ve onayı olan DP genel başkanının genel kuruldaki konuşmasında Geçici 10. Madde’nin değiştirilmesine karşı olduğunu söylemesi hükümet programına uymama kararının beyanıdır. CTP hükümet ortağının, yerel seçimlerde UBP ile işbirliğini, yasa dışı istihdamlarla ilgili tavrını hükümeti bozma nedeni olarak gördüğünü açıklamış bir parti olarak, Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi ile ilgili hükümet programına uymayacağını dile getiren ortağı ile ortaklığı bozmayı ifade etmeyi bırakın, ima bile etmemiştir. Demek ki Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi CTP açısından yerel seçimlerde sağ ittifak kurulması ihtimalinden ile daha az anlam, önem ve önceliğe sahip.
Dolayısıyla CTP’nin Anayasa’nın Geçici 10. Maddesi’ne verdiği anlam ve önemin doğal sonucu, Meclis’ten oy birliğiyle geçen değişiklik metninde geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamasıdır.
Bu şartlar altında Anayasa değişikliğine “evet” demenin geçici 10’uncu madde konusunda bir irade beyanı ortaya koymakla bire bir ilgisi vardır. Bir metne “hayır” demenin, o metinde hiç sözü edilmeyen bir şeye “hayır” demek anlamına geleceği nasıl düşünülebilir ki? Değişikliğe “hayır” diyenler, kuşkusuz, yalnızca metnin içerisinde yer alan maddelere “hayır” demeyeceklerdir. Bu metne “hayır” demek, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ve metinde hiç bulunmayan başka maddelere (örneğin geçici 10’uncu maddenin referanaduma sunulmamasına neden olan ikiyüzlülük, samiyetsizlik ve politik kaypaklığa) da “hayır” demek veya tüm bunlara onay vermemek anlamına gelir.
Benzer biçimde bu metne “evet” demek de, metnin içerisinde yer alan maddelere “evet” diyerek Geçici 10. Madde ile ilgili “ne var bunda, abartmayın, vesayet denen, bağımlılık denen şey eskisi kadar kötü değil, zamanla siz de alışırsınız” diyen siyasetçi aklına onay vermek anlamına gelir. Bu metne “hayır” diyenler, yürürlükteki Anayasa’da yer alan ancak metinde yer almayan diğer maddelere (siyasetçilerin örneğin geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesinin önemli olmadığı ortak uzlaşısına) “hayır” demiş olacaklardır. Dolayısıyla, bu metnin reddedilmesi, şu anda yürürlükte olan Anayasa’nın tüm maddeleriyle birlikte, hiç değişmeksizin aynen yürürlükte kalmasından öte, siyasetçilerin geçici 10. Madde ile ilgili değişiklik yapılmasına zorlanması siyasi sonucunu doğuracaktır.
Demokrasi denen şey, siyasetçinin halkı temsil ettiği şeyse ve hukuk bir siyasal ürünse, yurttaşın tercihlerinin hukuki değil siyasi sonuçlar anlamlıdır.
Hülasa, itirazım var!
4.Vatandaş Referandum'da Ne Yapmalı?
09/06/2014
HK
Anayasa değişikliklerin Meclis’te oy birliğiyle kabul edilmesinin ardından birçok kesimden çeşitli gerekçelerle referandumda anayasa değişikliklerine “hayır” denilmesi çağrısı yapılmaya başlandı. Bu yöndeki görüşlere ve bu görüşleri beyan edenlere saygım sonsuz. Bununla birlikte, bir yurttaş olarak bu görüşlere neden katılmadığımı da anlatmak ihtiyacı içerisindeyim. Aşağıda, bugüne kadar yapılan eleştirilerle ilgili düşüncelerimi sıralamaya çalıştım:
1. “Anayasa değişiklikleri arasında geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir düzenleme bulunmadığı için bu paketi reddetmek gerekir”
Daha önce de belirttiğim gibi, Meclis’teki 50 milletvekilinden 26’sı geçici 10’uncu maddeyle ilgili herhangi bir değişikliğe, en azından bugün için karşı olduklarını, mensubu oldukları siyasi partilerin liderlerinin ağzından, Meclis kürsüsünden ilan ettiler. Bunun doğal sonucu bu yönde herhangi bir değişikliğin bu pakette yer almamasıdır. Çünkü herhangi bir madde ile ilgili bir değişikliğin Meclis’ten geçip referanduma sunulabilmesi için 34 milletvekilinin “evet” oyuna ihtiyaç vardır.
Bugünkü şartlar altında, sırf geçici 10’uncu madde ile ilgili herhangi bir düzenleme içermediği için bu pakete “hayır” demenin bir süre sonra söz konusu 26 milletvekilinin de katılımıyla geçici 10’uncu maddeyi de içeren yeni bir paketi gündeme getireceğini şahsen düşünmüyorum. O halde, bugün için “hayır” demek, geçici 10’uncu maddeyi değiştirmediği gibi, Anayasa’daki herhangi bir maddeyi de değiştirmeyecektir. Benim şahsi siyasi tercihim, bu paketteki değişikliklere “evet” diyerek pakette yer alan ve bugüne kadar kimsenin herhangi bir maddesi için “bu madde yürürlükteki anayasadakinden daha kötüdür” demediği değişiklikleri yürürlüğe koyduktan sonra, geçici 10’uncu maddenin değiştirilmesi için tüm kesimlerle birlikte mücadele etmektir.
2. “Anayasa değişikliklerine ‘evet’ demek geçici 10’uncu maddenin Anayasadaki varlığını onaylamak demektir”
Hiçbir geçerli mantık yürütmenin, anayasayla ilgili bir değişiklik paketine “evet” demenin o pakette herhangi bir biçimde bulunmayan bir maddeye onay vermek anlamına geleceğini kanıtlayamayacağı tartışmayı gerektiremeyecek kadar açıktır.
3. “Anayasanın 90’ıncı maddesinde yapılan değişiklikle uluslararası antlaşmalara karşı Anayasa Mahkemesi’ne başvurulması engellenmiştir”
Burada bir bilgi eksikliği vardır. Yürürlükteki Anayasaya bakılırsa, uluslararası antlaşmalara karşı Anayasa Mahkemesi’ne başvurulmasının mümkün olmadığı görülecektir. Bu düzenleme değişiklikle getirilmemiştir. Şu anda yürürlükte olan anayasada vardır. Dolayısıyla değişikliğe “hayır” demenin uluslararası antlaşmalara karşı Anayasa Mahkemesine başvurulmasını sağlamayacağı açıktır.
4. “Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru hakkı yalnızca yurttaşlara tanınmıştır”
Şu anda yürürlükte olan Anayasada, kimsenin anayasa mahkemesine bireysel başvuru hakkı yoktur. Anayasa değişiklik önerilerinde bu hak “herkes”e tanınmaktaydı. Ancak, bazı siyasal partiler bu hakkın “herkes”e tanınması durumunda bu maddedeki değişikliklere oy vermeyeceklerini beyan ettiler. Bu durumda 34 oy sağlanamayacak ve madde hiç değişmeyecekti. Bunun üzerine bu hakkın hiç olmazsa “yurttaşlar”a tanınmasını sağlamak amacıyla öneri değiştirildi. Referandumda “hayır” demek Anayasanın hiç değişmemesine ve kimsenin ve dolayısıyla yurttaşların da bu hakka sahip olmamasına yol açacaktır.
5. “Yapılan değişiklikler makyajdır. Esasa dair hiçbir şey getirmemektedir”
Bu iddiayı dile getirenlere, yalnızca şunları hatırlatmak isterim:
a) 10’uncu maddede yapılan değişiklikle, uluslararası insan hakları hukukunda çok önemli bir kavram olan ve birçok uluslararası mahkeme kararında yer alan, dolayısıyla bu değişiklikle bizim mahkemelerimiz tarafından da kullanılabilir hale getirilen “insan onuru” maddede düzenlenmiştir.
b) 11’inci maddede yapılan değişiklikle, Meclisin temel hak ve özgürlükleri sınırlama yetkisi ciddi biçimde daraltılmıştır.
c) 15’inci maddede yapılan değişiklikle, ölüm cezası anayasadan çıkarılmış ve “öldürme”nin yalnızca meşru müdafaa halinde meşru olacağı düzenlenmiştir.
d) 35A maddesiyle çocuk hakları ilk kez Anayasada düzenlenmiştir.
e) 40’ıncı maddede yapılan değişiklikle çevre hakkı ciddi biçimde genişletilmiş, “herkes”e çevre davası açma hakkı tanınmış, çevreyle ilgili uluslararası belgelerde yer alan katılımcılık, kirleten öder ve önleyicilik ilkelerine anayasal temel sağlanmış, devletin tüm organları bu ilkelere uygun davranma yükümlülüğü altına sokulmuştur.
f) 70’inci maddede yapılan değişiklikle kamu görevlileri siyaset yasağına tabi olanlar listesinden çıkarılmıştır.
g) 76’ncı maddede yapılan değişiklikle dilekçe hakkı genişletilmiştir.
h) 76A maddesinde yapılan değişiklikle bilgi edinme hakkı anayasal bir hak haline getirilmiştir.
i) 81’inci maddede yapılan değişiklikle, Meclisin tatili kısaltılmış, milletvekillerinin servet beyanında bulunmamaları ve yalan beyanda bulunmaları anayasal yaptırımlara tabi kılınmıştır.
j) 84’üncü maddede yapılan değişiklikle, milletvekillerinin yasama dokunulmazlığı ciddi biçimde daraltılmış, milletvekiliyken veya daha önce suç işleyen milletvekilinin milletvekilliği devam ederken yargılanması sağlanmıştır.
k) 90’ıncı maddede yapılan değişiklikle, KKTC’nin imzaladığı tüm uluslararası antlaşmaların Meclis’te onaylanması gerekli hale getirilmiş, insan haklarına ilişkin uluslararası antlaşmalarla yasaların çatışması durumunda, hangisi insan haklarını daha fazla koruyorsa onun uygulanması sağlanmıştır.
l) 93’üncü maddede yapılan değişiklikle Meclise uygunluk bildiriminin verilmesinin Sayıştay’ın denetim yetkisini ortadan kaldırmayacağı düzenlenmiştir.
m) 114’üncü maddede yapılan değişiklikle, Ombudsmanın yetkileri artırılmış, Ombudsman re’sen harekete geçebilme, insan haklarına uygunluk denetimi yapma ve tüm idari birimleri denetleme yetkisine sahip kılınmıştır. Ayrıca bu maddede yapılan değişiklikle Ombudsmanın seçilmesinin önündeki engeller kaldırılmıştır.
n) 119’uncu maddede yapılan değişiklikle, belediye organlarının hukuka aykırı işlemleriyle, belediyeyi bütçesinin onda biri oranında zarara uğratması halinde yargı kararıyla görevden alınmasının yolu açılmıştır.
o) 122’nci maddede yapılan değişiklikle, tüzüklere, yönetmeliklere ve tüm düzenleyici işlemlere karşı dava açmak olanaklı hale getirilmiştir.
ö) 131A maddesiyle hem YÖDAK anayasal kurum haline getirilmiş, hem de üniversite özerkliği kavramı anayasal güvenceye kavuşturulmuştur.
p) 132’nci maddede yapılan değişiklikle Sayıştay özerk bir anayasal kurum haline getirilmiştir.
r) 143’üncü maddede yapılan değişiklikle Yüksek Mahkemedeki yargıç sayısının yasayla artırılmasının ve yargıda uzmanlaşmanın önü açılmıştır.
s) 144’üncü maddede yapılan değişiklikle yurttaşlara insan haklarının ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa Mahkemesi’ne başvurma olanağı tanınmış, ayrıca yanlış mahkemede dava açtığı gerekçesiyle davacının dava açma hakkını kaybetmesi engellenmiştir.
ş) 151’inci maddede yapılan değişiklikle, olağanüstü kanun yolları ilk kez tanınmış, KKTC mahkum olduktan sonra Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde dava kazanan kişinin KKTC’de yeniden yargılanmasının önü açılmıştır.
t) 152’nci maddede yapılan değişiklikle, yurttaşların idareye karşı dava açması kolaylaştırılmış ve idari yargıdaki davaların, bu alanda uzman mahkemelerce çok daha hızlı bir biçimde sonuçlandırılmasının önü açılmıştır.
Özetlenen bu değişikliklerin makyaj niteliğinde olup olmadığı okuyucunun takdirine bırakılmıştır.
6. “Bu değişiklikler için Anayasa değişikliğine gerek yoktu. Bunlar yasayla da yapılabilirdi”
Bu iddiayla ilgili olarak sadece şunu söyleyeceğim: 10, 11, 15, 40, 70, 81, 84, 90, 93, 114, 119, 122, 131A, 132, 143, 144, 151 ve 152’nci maddede yapılan değişikliklerin yasayla yapılması hukuken asla mümkün değildir. ****************************************************************************
GEÇİCİ 10'UNCU MADDENİN KALDIRILMASINI İÇERMEYEN ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİNE "EVET" DEMEK
1985 Anayasası Halkoylamasına sunulduğunda, başta CTP olmak üzere, birçok sendika ve sivil toplum örgütü, Geçici 10'uncu madde nedeniyle, Anayasaya hayır oyu vermişti.
Görüyorum ki, CTP dışında "Hayır"cı cephenin bir kısmı,
• Anayasanın parça parça da olsa demokratikleştirilmesi;
• Hak ve özgürlüklerin yasayla dahi olsa sınırlandırılmasında, çağdaş ölçütlerin gözetilmesi zorunluluğunun kurallaştırılması;Ü
• Hak ve özgürlüklerin geliştirilmesi ve çocuk hakları gibi yeni hak ve özgürlüklerle genişletilmesi;
• Bilgi Edinme Hakkının Anayasal bir hak olarak güçlendirilmesi,
• Dilekçe Hakkına yeni boyut kazandırılması;
• Yerel Yönetim Organlarının hukuka aykırı işlemler nedeniyle sorumluluğunun Anayasal çerçevede somutlanması;
• Hak ihlallerinde yurttaşların Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru haklarının tanınması;
• Sayıştay ve Ombudsman gibi Bağımsız Kurumların güçlendirilmesi ve etkili işlerliğe kavuşturulması;,
• Milletvekillerinin, (eşlerinin ve velayetleri altındaki çocuklarının mal varlıklarını kapsayacak biçimde) mal bildiriminde bulunmalarının Anayasal bir zorunluluk haline getirilmesi;
• Milletvekili sorıumsuzluğunun Meclisteki oy ve sözlerle sınırlandırılması ve dokunulmazlığın tutuklanma, yargılanma ve cezalandırma açısından yeni esaslara bağlanması;
• Yönetimin işlem, ihmal ve eylemlerine karşı, tazminat isteme hakkı dahil, idari işlem veya eylem veya ihmalle ciddi ve makul ilgisi olanların, ilk derece mahkemesi olarak idare mahkemlerinde dava açılmasının olanaklı kılınmas;
• Çocuk Mahkemeleri ile iş mahkemeleri gibi özel ihtisas mahkemelerin kurulmasına, Anayasal dayanak yaratılması;
yönündeki değişiklikleri, belki de okuma ve sağduyulu bir biçimde değerlendirme gereği de duymayarak ve Anayasaların değiştirilmesinin, özellikle bizim Anayasamız gibi değiştirilebilmesi için özel çoğunluklar arayan katı olarak nitelendirilen bir Anayasanın değiştirilmesinin hiç te kolay olmadığı gerçeğini tümden gözardı ederek, yapılanların hiçbir değeri yokmuş gibi ellerinin tersi ile itmeye hazırlanıyor.
Dünün “hayır’ını boyunlarında değerli bir mücevherat gibi, büyük bir kıskançlıkla ve de korumacılık duygusuyla taşıyorlar sanki. Bugün “Evet” derlerse, dünün “Hayır”’ına ihanet edeceklermiş gibi bir duygu ve bir hesaplaşma sendromuna girmişler gibi.
Bir an için diyelim ki Anayasada başkaca bir değişiklilk yapılmadan, Geçici 10’uncu madde kaldırıldı. Ülkede uygulanmakta olan Askeri ve İdari Vesayet buharlaşacakmı, yok mu olacak. Kendiliğinden ortadan kalkacak mı, bir başka deyişle, Geçici 10’uncu maddenin kalkmasıyla ülke kendiliğinden demokratikleşecek ve ülkede yaşanan hukuksuzluklar, kayırmacılık üstüne kurulmuş Devlet yönetimi anlayışı, yerini kamucu ve eşitlikçi bir yönetim yapısına mı bırakacak.
1985 Anayasasının hazırlanmasında Anayasa Komitesinde görevli bir Hukukçu olarak yoğun bir emek harcamıştım. Beğendiğim, önemsediğim maddeler, beğenmediklerimden, içselleştiremediklerimden hayli çoktu. Ama iş Geçici 10’uncu maddeye gelip dayanınca, Barışa kadar, Garantör Türkiye’nin yalnızca dış güvenliğimizi değil de , iç güvenliğimizi de üstlenmesini ve polisin de askeri otorite tarafından yönetilmesine kapılar açan düzenlemeleri içime sindirmediğiminden, ben de , uzun bir iç hesaplaşmadan sonra, tepkisel bir davranışla, Geçici 10’unc maddenin varlığını gerekçe göstererek Anayasaya “Hayır” oyu kullanmıştım.
Şimdi, Geçici 10’uncu maddeyi kaldırmadığı için, önümüzdeki Anayasa Değişikliklerine EVET demekle, Dünkü HAYIR”ıma , bir başka deyişle kendi kendime ihanet etmiş mi olacağım.
Öyle zannederim ki, Gecici 10’uncu maddenin kaldırılması ve vesayet rejiminden kurtulma yönünde mücadeleyi kararlılıkla sürdürmek ve Barış sürecine katkı koymak yanında, Devlet aygıtının işleyişini temellendiren ve Yöneticileri sınırlandıran, yurttaşlarına ayırımsız hizmeti öngören VE DEVLETİ, HER YURTTAŞIN İNSANCA YAŞAMA OLANAKLARINA KAVUŞTURULMASI YÖNÜNDE EKONOMİK VE SOSYAL HER TÜRLÜ ÖNLEMİ ALMAKLA ÖDEVLİ KILAN mevcut Anayasayı, daha da demokratik bir yapıya kavuşturmak kaçınılmazdır.
Bilmeliyiz ki bu ülkede BARIŞ olmadıkça, Geçici 10’uncu maddeyi de kaldırsak, Vesayet Rejiminden kurtulmamız pek kolay olmayacaktır. Bu rejimi, Anayasal kurallarla sınırlandırmak ve demokratik işleyişe zorlamak hepimizin boynunun borcu olsa gerek.
O nedenle ben çağrımı yineliyorum.
ANAYASA DEĞİŞİKLİK PAKETİNE EVET.
1985 Anayasası Halkoylamasına sunulduğunda, başta CTP olmak üzere, birçok sendika ve sivil toplum örgütü, Geçici 10'uncu madde nedeniyle, Anayasaya hayır oyu vermişti.
Görüyorum ki, CTP dışında "Hayır"cı cephenin bir kısmı,
• Anayasanın parça parça da olsa demokratikleştirilmesi;
• Hak ve özgürlüklerin yasayla dahi olsa sınırlandırılmasında, çağdaş ölçütlerin gözetilmesi zorunluluğunun kurallaştırılması;Ü
• Hak ve özgürlüklerin geliştirilmesi ve çocuk hakları gibi yeni hak ve özgürlüklerle genişletilmesi;
• Bilgi Edinme Hakkının Anayasal bir hak olarak güçlendirilmesi,
• Dilekçe Hakkına yeni boyut kazandırılması;
• Yerel Yönetim Organlarının hukuka aykırı işlemler nedeniyle sorumluluğunun Anayasal çerçevede somutlanması;
• Hak ihlallerinde yurttaşların Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru haklarının tanınması;
• Sayıştay ve Ombudsman gibi Bağımsız Kurumların güçlendirilmesi ve etkili işlerliğe kavuşturulması;,
• Milletvekillerinin, (eşlerinin ve velayetleri altındaki çocuklarının mal varlıklarını kapsayacak biçimde) mal bildiriminde bulunmalarının Anayasal bir zorunluluk haline getirilmesi;
• Milletvekili sorıumsuzluğunun Meclisteki oy ve sözlerle sınırlandırılması ve dokunulmazlığın tutuklanma, yargılanma ve cezalandırma açısından yeni esaslara bağlanması;
• Yönetimin işlem, ihmal ve eylemlerine karşı, tazminat isteme hakkı dahil, idari işlem veya eylem veya ihmalle ciddi ve makul ilgisi olanların, ilk derece mahkemesi olarak idare mahkemlerinde dava açılmasının olanaklı kılınmas;
• Çocuk Mahkemeleri ile iş mahkemeleri gibi özel ihtisas mahkemelerin kurulmasına, Anayasal dayanak yaratılması;
yönündeki değişiklikleri, belki de okuma ve sağduyulu bir biçimde değerlendirme gereği de duymayarak ve Anayasaların değiştirilmesinin, özellikle bizim Anayasamız gibi değiştirilebilmesi için özel çoğunluklar arayan katı olarak nitelendirilen bir Anayasanın değiştirilmesinin hiç te kolay olmadığı gerçeğini tümden gözardı ederek, yapılanların hiçbir değeri yokmuş gibi ellerinin tersi ile itmeye hazırlanıyor.
Dünün “hayır’ını boyunlarında değerli bir mücevherat gibi, büyük bir kıskançlıkla ve de korumacılık duygusuyla taşıyorlar sanki. Bugün “Evet” derlerse, dünün “Hayır”’ına ihanet edeceklermiş gibi bir duygu ve bir hesaplaşma sendromuna girmişler gibi.
Bir an için diyelim ki Anayasada başkaca bir değişiklilk yapılmadan, Geçici 10’uncu madde kaldırıldı. Ülkede uygulanmakta olan Askeri ve İdari Vesayet buharlaşacakmı, yok mu olacak. Kendiliğinden ortadan kalkacak mı, bir başka deyişle, Geçici 10’uncu maddenin kalkmasıyla ülke kendiliğinden demokratikleşecek ve ülkede yaşanan hukuksuzluklar, kayırmacılık üstüne kurulmuş Devlet yönetimi anlayışı, yerini kamucu ve eşitlikçi bir yönetim yapısına mı bırakacak.
1985 Anayasasının hazırlanmasında Anayasa Komitesinde görevli bir Hukukçu olarak yoğun bir emek harcamıştım. Beğendiğim, önemsediğim maddeler, beğenmediklerimden, içselleştiremediklerimden hayli çoktu. Ama iş Geçici 10’uncu maddeye gelip dayanınca, Barışa kadar, Garantör Türkiye’nin yalnızca dış güvenliğimizi değil de , iç güvenliğimizi de üstlenmesini ve polisin de askeri otorite tarafından yönetilmesine kapılar açan düzenlemeleri içime sindirmediğiminden, ben de , uzun bir iç hesaplaşmadan sonra, tepkisel bir davranışla, Geçici 10’unc maddenin varlığını gerekçe göstererek Anayasaya “Hayır” oyu kullanmıştım.
Şimdi, Geçici 10’uncu maddeyi kaldırmadığı için, önümüzdeki Anayasa Değişikliklerine EVET demekle, Dünkü HAYIR”ıma , bir başka deyişle kendi kendime ihanet etmiş mi olacağım.
Öyle zannederim ki, Gecici 10’uncu maddenin kaldırılması ve vesayet rejiminden kurtulma yönünde mücadeleyi kararlılıkla sürdürmek ve Barış sürecine katkı koymak yanında, Devlet aygıtının işleyişini temellendiren ve Yöneticileri sınırlandıran, yurttaşlarına ayırımsız hizmeti öngören VE DEVLETİ, HER YURTTAŞIN İNSANCA YAŞAMA OLANAKLARINA KAVUŞTURULMASI YÖNÜNDE EKONOMİK VE SOSYAL HER TÜRLÜ ÖNLEMİ ALMAKLA ÖDEVLİ KILAN mevcut Anayasayı, daha da demokratik bir yapıya kavuşturmak kaçınılmazdır.
Bilmeliyiz ki bu ülkede BARIŞ olmadıkça, Geçici 10’uncu maddeyi de kaldırsak, Vesayet Rejiminden kurtulmamız pek kolay olmayacaktır. Bu rejimi, Anayasal kurallarla sınırlandırmak ve demokratik işleyişe zorlamak hepimizin boynunun borcu olsa gerek.
O nedenle ben çağrımı yineliyorum.
ANAYASA DEĞİŞİKLİK PAKETİNE EVET.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder